 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Птушкамі колісь былі цыганы,
Лёталі ў вырай,
Ды вольлі
Неяк наелі,
I ў неба яны
Узьняцца ня здолелі болей.
Ах, цыганы...
Возьнішчы, таганы,
Перамяняныя коні.
Толькі грывастыя табуны
Скачуць па снох неспакойных.
Да скону бясконцы
Шляхоў сувой.
Зялёная хата – дуброва.
Толькі цыганскае
Над галавой
Вечнае сонца вандровак.
Дзе ні прыстаў – абжывайся наноў
I зноў
За стары занятак.
Калі не пакрыўдзіў Бог цыганоў,
Дык гэта на цыганятак.
Ад вогнішчаў смуглыя, як жалуды,
Сьняць яны цёплы кухан.
Вырай курлыча пра халады
Небу на самае вуха.
I цыганам,
Сынам зямным,
Боязна сытых вольляў.
Колішнім птушкам,
Дорагі ім
песьня,
дарога,
воля...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
